Een verbazingwekkend bos op een kalksteenvlakte. Het bos van Sainte-Gemme, waarvan de oorsprong teruggaat tot het neolithicum, herbergt steeneiken van 200 tot 300 jaar oud.
Het bos van Sainte-Gemme is een van de weinige bossen van de Vendée die zich uitstrekken over kalkrijke gronden, waardoor het een bijzonder originele flora heeft. Het wordt beheerd als een hakhout en omvat uitgestrekte eikenbossen in verschillende stadia van ontwikkeling, zeer mooie ondergroei en een overvloed aan bloeiende gazons in het voorjaar.
Er zijn interessante struikgewas en schaam-eiken. Daarnaast zijn er zeldzame soorten die hier aan de uiterste grenzen van hun uitbreidingszones worden aangetroffen. De aanwezigheid van truffeleiken is zelfs gemeld, maar niet bevestigd......
De bergpeterselie, afkomstig uit de schermbloemfamilie, heeft hier een geschikte voedingsbodem gevonden voor zijn ontwikkeling. Marshmallow officinale verlicht de paden met zijn lichtpaarse kroontjes. Zwart Milaan, variabele buizerd en Europese havik, geduchte roofvogels, maken er hun jachtgebied van, terwijl wilde zwijnen en dassen gebruik maken van het struikgewas om zich te verstoppen en bij het vallen van de avond uit te gaan....
In de tijd dat de zee zich rond Sainte-Gemme uitstrekte, bestond het bos al. Het werd ook gebruikt als een toevluchtsoord voor de neolithische mens, zoals blijkt uit de vele vuurstenen, bijlen en gesneden pijlen die op verschillende plaatsen werden gevonden. Veel later werd de oprichting van een Keltische stam, de Pictons, in de Vendée bevorderd. Met het behoud van hun riten en gewoontes maakten ze van het eikenbos van Sainte-Gemme een heilige plaats waar de druïden in contact kwamen met de goden........
